Ο άνθρωπος, προκειμένου να καλύψει τις ανάγκες του από την πρώτη στιγμή της παρουσίας του στην γη, χρησιμοποίησε τα υλικά που η μητέρα γη του πρόσφερε. Από την πρώτη στιγμή επίσης κατάλαβε ότι εάν συνδύαζε και σύνδεε τα υλικά αυτά μεταξύ τους, το αποτέλεσμα της χρήσης τους θα ήταν πολύ καλλίτερο.

Το πρώτο εργαλείο που χρησιμοποίησε ήταν μια πέτρα την οποία χρησιμοποίησε και σαν κρουστικό εργαλείο για την κατασκευή άλλων εργαλείων αλλά και σαν όπλο. Σύντομα αντιλήφθηκε ότι εάν αυτή την πέτρα την στερέωνε σε ένα ξύλο, οι δυνατότητες του εργαλείου του αυξανόταν κατά πολύ.  Γινόταν ένα σφυρί ή ένα τσεκούρι. Από τότε μέχρι σήμερα δεν υπάρχει κανένα ανθρώπινο κατασκεύασμα που να μην έχει κάποια μορφή σύνδεσης.

Η συγκόλληση, στον χώρο των μετάλλων, είναι μια μορφή σύνδεσης των μετάλλων, με σκοπό την κατασκευή κάποιου μέσου εξυπηρέτησης των αναγκών του. Περισσότερο από κάθε άλλη εποχή σήμερα δεν μπορεί να εννοηθεί κατασκευή χωρίς να περιλαμβάνει την εργασία της συγκόλλησης. Από τα βάθητων ωκεανών μέχρι το διάστημα. Από ένα μικροσκοπικό σχεδόν αόρατο τσιπ μέχρι ένα γιγαντιαίο αεροπλανοφόρο. Όλα περιλαμβάνουν κάποια εργασία συγκόλλησης. Πράγματι είναι εξαιρετικά μεγάλο το εύρος εργασίας στο οποίο μπορεί να εργαστεί ένας συγκολλητής καθώς μεγάλος είναι επίσης και ο αριθμός των διαδικασιών στις οποίες μπορεί να επιλέξει.

Η συγκόλληση των μετάλλων, με ιστορικά στοιχεία και όχι μυθολογικά, ξεκινάει τον 7^ο αιώνα π.Χ και ως εφευρέτης της συγκόλλησης θεωρείται ένας  πολύ σπουδαίος και διάσημος τεχνίτης της αρχαιότητας ο Γλαύκος ο Χίος. Σύμφωνα με την περιγραφή του Έλληνα περιηγητή και γεωγράφου Παυσανία, ο Γλαύκος τοποθέτησε σε έναν ασημένιο κρατήρα μια βάση η οποία αποτελείτο από δύο σιδερένια ελάσματα κολλημένα μεταξύ τους. Πιθανότατα τα πύρωσε σε καμίνι και τα σφυρηλάτησε. Αυτός ο κρατήρας αποτελούσε το σπουδαιότερο έκθεμα στο μαντείο των Δελφών.

Από τότε μέχρι σήμερα η συγκόλληση αναπτύχθηκε ραγδαία, με ιδιαίτερη ανάπτυξη μετά το 1880 όταν με την χρήση του ηλεκτρικού ρεύματος δημιουργήθηκε το πρώτο ηλεκτρικό τόξο. Με το ηλεκτρικό τόξο ο άνθρωπος πέτυχε την ανάπτυξη πολύ υψηλών θερμοκρασιών για την τήξη των μετάλλων. Σε μια καθημερινή συγκόλληση, η θερμοκρασία η οποία αναπτύσσεται στο κέντρο του τόξου, στο πλάσμα, φθάνει τους 7.000 οC, ενώ σε ηλεκτρικά τόξα υψηλής ενέργειας η θερμοκρασία αυτή περνά του 30.000 οC. Συγκριτικά η θερμοκρασία στην επιφάνεια του ηλίου είναι 5.000 οC.

Κανείς δεν γνωρίζει τα όρια της τεχνολογίας. Συγκόλληση είναι τεχνολογία. Κανείς δεν γνωρίζει τα όριά της. Όποιος θεωρεί ότι γνωρίζει από συγκόλληση σίγουρα δεν γνωρίζει για ποιο θέμα μιλάει. Η συγκόλληση είναι τέχνη και γνώση χωρίς όρια. Χωρίς όρια πρέπει να είναι και η εξέλιξη των συγκολλητών.

Πριν μερικά χρόνια αλλάξαμε όχι μόνον αιώνα αλλά και χιλιετία. Δεν είναι δυνατόν να θεωρείται καλός συγκολλητής αυτός που κάνει μόνο ένα στρωμένο και όμορφο κόλλημα. Ο συγκολλητής είναι ένα σύνολο γνώσεων και δεξιοτήτων. Νέα υλικά, νέος εξοπλισμός, νέες διαδικασίες, νέες απαιτήσεις κατασκευών, νέες συνθήκες εργασίας, νέες οδηγίες ασφαλούς εργασίας.

Όλα αυτά είναι μέρος των απαιτούμενων γνώσεων ενός συγκολλητή και δηλώνουν ότι, η συγκόλληση είναι αναπόσπαστη έννοια με τις ανάγκες του ανθρώπου και όχι μόνο δεν θα πάψει να υπάρχει σαν τέχνη και επιστήμη αλλά αντιθέτως θα εξελίσσεται με  όλο περισσότερες ανάγκες και απαιτήσεις.

Γιάννης Ωραιόπουλος

Σύμβουλος Συγκολλήσεων, Εκπαιδευτής ηλεκτροσυγκολλητών

Πηγή: AXIA CERT