Η ηλεκτρoσυγκόλληση είναι μια μέθοδος συγκόλλησης που ανήκει στην κατηγορία των συγκολλήσεων δια τήξεως και ειδικότερα ανήκει  στην οικογένεια των αυτογενών συγκολλήσεων.

Τα πρώτα βήματά της γίνονται στην Αγγλία το 1865 και αναπτύσσεται την εποχή της πρώτης βιομηχανικής επανάστασης όχι τυχαία, αφού τότε άρχισε η ευρεία παραγωγή και εκμετάλλευση της ηλεκτρικής ενέργειας.

Το ηλεκτρικό τόξο, είναι διαπίδυση ηλεκτρικής ενέργειας μεταξύ δύο ετερωνύμως φορτισμένων αγωγών, που απέχουν μεταξύ τους συγκεκριμένη απόσταση και με σύγχρονη έκλυση μεγάλης ποσότητος θερμικής ενέργειας. Η ισχυρή αυτή θερμική ενέργεια, κατάλληλα εφαρμοζόμενη, τήκει τα προς συγκόλληση μέταλλα και τα συνδέει διαχέοντας τα στοιχεία του ενός στα στοιχεία του άλλου.

Επειδή  σκοπός της ηλεκτροσυγκόλλησης είναι η μόνιμη σύνδεση διαφόρων επί μέρους τεμαχίων, με στόχο το κτίσιμο μιας κατασκευής, και με ζητούμενο την κατά δυνατόν διατήρηση των μηχανικών και χημικών ιδιοτήτων των συγκολλουμένων τεμαχίων στο σημείο σύνδεσης, θα πρέπει να τονιστεί ότι  η συγκόλληση αυτή καθ εαυτή, είναι το αποτέλεσμα μιας σειράς διαδικασιών και ενεργειών που έχουν προηγηθεί για την ποιοτικά σωστή ολοκλήρωση της κατασκευής.

Η πρώτη παρατήρηση ότι με την χρήση του ηλεκτρικού ρεύματος είναι δυνατόν να τηχθούν μέταλλα γίνεται από τον Ιταλό φυσικό και δημιουργό της ομώνυμης μονάδας μέτρησης τάσης, κόμη ALEXANDER VOLTA.

Σχεδόν ταυτόχρονα, κάπου στα 1801, ο Sir HUMPHREY DAVY, ο εφευρέτης της ασετυλίνης, διετύπωσε την θεωρία ότι, μεταξύ δύο ετερωνύμως φορτισμένων ηλεκτροδίων άνθρακα, θα μπορούσε να αναπτυχθεί ηλεκτρικό τόξο.

Το 1856, ο Άγγλος JAMES JOULE, πατέρας της μονάδας ενέργειας joule, απέδειξε ότι από αγωγό που διέρχεται ηλεκτρικό ρεύμα παράγεται μεγάλη ποσότητα θερμότητας και πειραματιζόμενος, κατάφερε να τήξει, για πρώτη φορά στην ιστορία, μέταλλο με την χρήση χρήση του ηλεκτρικού ρεύματος.

Το 1865 ο Άγγλος WILDE, συγκολλά τα πρώτα κομματάκια σιδήρου, χρησιμοποιώντας μια πρωτόγονη ηλεκτρική πηγή και δίνει τον ορισμό της ηλεκτροσυγκόλλησης.

Το 1881 ο Γάλλος μηχανικός και εφευρέτης της ηλεκτρομαγνητικής μηχανής, AUGUSTE DE MERITENS κατασκεύασε μπαταρίες με ηλεκτροσυγκολλητά ελάσματα μολύβδου και το 1886 κατάφερε να καθιερωθεί ως διαδικασία συγκόλλησης, η συγκόλληση με ηλεκτρικό τόξο.

Το 1885 οι συνεργάτες του A DE MERITENS,  Ν.V BENARDOS και ο S OLSZEWSKI, χρησιμοποιώντας ηλεκτρόδιο άνθρακα και με την χρήση βέργας ως προστιθέμενο υλικό, πέτυχαν την δημιουργία ραφής συγκόλλησης.

Στην Αγγλία το 1887, αναφέρεται η πρώτη παραγωγική χρήση της ηλεκτροσυγκόλλησης για την κατασκευή βαρελιών και μεταλλικών επίπλων.

Ο HANS ZERNER το 1889 ανέπτυξε έναν πρωτότυπο τρόπο συγκόλλησης χρησιμοποιώντας δύο ηλεκτρόδια από άνθρακα  που δημιουργούσανε τόξο, έναν μαγνήτη ο οποίος ωθούσε το τόξο προς το μέταλλο βάσης και βέργα συγκόλλησης.

Ο E. TOMSON, εργαζόμενος επάνω στις μελέτες του J JOULE το 1890, ανέπτυξε την συγκόλληση δια αντιστάσεων, σημειακή ή ραφής, η οποία βρήκε μεγάλο πεδίο εφαρμογών μέχρι και σήμερα.

Το ίδιο έτος, 1890, στις ΗΠΑ , ο C L COFFIN είναι μάλλον ο πατέρας της συγκόλλησης GTAW. Χρησιμοποιώντας ένα ηλεκτρόδιο άνθρακα κατάφερε για πρώτη φορά να τήξει βέργα και να μεταφέρει το τηγμένο υλικό κατά μήκος του τόξου προς την ραφή.

Στα 1895 ο Ν.G SLAVIANOF προσπάθησε, με μικρή επιτυχία να αντικαταστήσει το ηλεκτρόδιο άνθρακα και τη βέργα τουBENARDOS, με μεταλλικό ηλεκτρόδιο.

Το 1903 στο Έσσεν της Γερμανίας εφευρίσκεται από τον HANS GOLDSCMIDT η διαδικασία συγκόλλησης με χρήση θερμίτη, μίγματος οξειδίων του σιδήρου και ρινισμάτων αλουμινίου, η οποία χρησιμοποιήθηκε κυρίως για την συγκόλληση των σιδηροτροχιών.

Το 1904 την σκέψη του SLAVIANOF την ολοκλήρωσε με μεγάλη επιτυχία ο Σουηδός OSCAR KJELLBERG ,  ο οποίος κατασκεύασε το πρώτο επενδεδυμένο ηλεκτρόδιο.

Το 1907 ο N BENARDOS αναπτύσει την συγκόλληση με τήξη σκουριάς

Στη Γερμανία ο φυσικός SCHONNER παράγει το πρώτο τόξο πλάσματος το 1909.

Στις ΗΠΑ αρχίζει το 1912 η παραγωγή μηχανών ηλεκτροσυγκόλλησης απο την LINCOLN E.C .

Το 1920 άρχισε η ευρεία κατασκευή σιδηρούχων και μη σιδηρούχων ηλεκτροδίων.

Την ίδια χρονιά  στην Σουηδία, με την έγκριση του LLOYD»S REGISTER OF SHIRRING κατασκευάζεται το πρώτο πλήρως συγκολλημένο πλοίο, το ¨ESAB IV¨, μήκους 16 και πλάτους 14 μέτρων .

1926, στις ΗΠΑ ο H M HOBART και ο P K DEVERS κάνουν τις πρώτες προσπάθειες συγκόλλησης με προστασία αδρανούς αερίου αργού και ηλίου.

Στο McKeesport των ΗΠΑ ο ROBINOFF το 1930 εφευρίσκεται την συγκόλληση βυθιζόμενου τόξου.

Περίπου στο 1940 ο διακεκριμένος Αμερικανός μηχανικός συγκολλήσεων RUSSELL MERIDETH, εργαζόμενος για λογαριασμό της Northrop Aircraft Inc.  εφεύρε την μέθοδο συγκόλλησης με μη αναλισκόμενο ηλεκτρόδιο και προστασία αδρανούς αερίου γνωστή ως GTAW ( Gas Tungsten Arc Welding ).

H μέθοδος συγκόλλησης με συνεχή τροφοδοσία γυμνού σύρματος γνωστή ως GMAW ( Gas Metal Arc Welding ) αναπτύχθηκε για πρώτη φορά το 1948 για συγκόλληση αλουμινίου και καθιερώθηκε ως μέθοδος συγκόλλησης το 1950.

Το 1950, στη Γαλλία αναπτύσσετε η συγκόλληση με δέσμη ηλεκτρονίων από τον Γάλλο πυρηνικό επιστήμονα  J. Α. Stohr

Το 1954 πρωτοεμφανίζεται το παραγεμιστό σύρμα συγκόλλησης.

Το 1957 ο ROBERT M GAGE επιτυγχάνει την πρώτη συγκόλληση με πλάσμα.

Στο δεύτερο μισό του 20 αιώνα, το 1960, κάνει την εμφάνισή της και η πρώτη ακτίνα LASER, η οποία δεν θα αργήσει πολύ να χρησιμοποιηθεί για κοπή και συγκόλληση μετάλλων.

Το 1991 στα εργαστήρια του TWI αναπτύσσεται η διαδικασία συγκόλλησης δια τριβής.

Εικοστός πρώτος αιώνας. Η τελευταία εξέλιξη της συγκόλλησης, με επιφύλαξη γιατί η τεχνολογία εξελίσσεται ραγδαία, είναι η συγκόλληση με μαγνητικούς παλμούς, συγκόλληση χαμηλών θερμοκρασιών, συγκόλληση πλάσματος.

Από τον Ιωάννη Ωραιόπουλο